Van Brugge naar de Andes
Siebe Moeyaert houdt van originele trajecten. Terwijl de meeste ingenieursstudenten hun stage redelijk dicht bij huis doen, trok Siebe helemaal naar Ecuador. Niet naar een bedrijf, zoals de meeste van zijn collega’s, maar naar de aardappelboeren.
Nog zo’n opmerkelijke koers: de meeste studenten halen hun ingenieursdiploma na een wiskundige richting in het aso, maar Siebe Moeyaert uit Gistel deed industriële wetenschappen in het VTI in Torhout. Dus tso, en dan universiteit? “Misschien uitzonderlijk, maar industriële wetenschappen is net een heel goede voorbereiding op een wetenschappelijke master, zoals industrieel ingenieur. Toen ik naar Brugge kwam, vond ik hier trouwens mijn halve klas terug. En de overstap was ook niet lastig. Voor mijn klasvrienden en mezelf was de stof van het eerste jaar makkelijker dan voor mijn jaargenoten uit het aso.”
In het VTI had Siebe meegewerkt aan een groepsproject voor de laatstejaars. Via Rotary en de Belgische afdeling van de internationale ngo-koepel Trias waren ze in contact gekomen met de problematiek van de aardappelboeren in de Andes.
“Met onze klas in het VTI hebben we toen een was- en sorteermachine voor aardappelen gemaakt. Die draait intussen al enkele jaren.”
“Toen ik naar Brugge kwam, was dat afgerond, en stond ik er eigenlijk niet langer bij stil. Pas toen we een onderwerp voor een masterproef moesten vinden, schoot het me te binnen dat de boeren ook weleens nood zouden kunnen hebben aan een weeg- en verpakkingsmachine.”
Nieuwe machine, nieuwe markt
In de zomer van 2018 trok Siebe voor twee maanden naar Ecuador, waar hij de plaatselijke situatie leerde kennen en aanvoelen. Toen hij terugkwam, begon hij aan zijn masterproef, eerst met 3D-plannen, die voor constructie ter plaatse omgezet moeten worden naar 2D. Dat doen de huidige laatstejaars van het VTI. “Zelf focus ik me nu vooral op het prototype. Bij Deprez Construction in Kortemark helpen de mensen me heel enthousiast.”
“Als het prototype klaar is, later dit voorjaar, ga ik weer naar Ecuador, om de constructeurs daar te helpen met de productie van de machine. Die wordt geïnstalleerd in de hangar van Conpapa, een landbouwcoöperatieve van zo’n vierhonderd boeren.
De aardappelen zullen in de hangar met mijn machine gewogen en verpakt worden, snel en precies. Dan brengt Conpapa de aardappelen naar de markt. We kunnen ook kleine verpakkingen aan, klaar voor de winkel. Dat is een nieuwe markt voor de boeren, die trouwens een faire prijs krijgen.”
“Ik zal ook de was- en sorteermachine een update geven. Mijn nieuwe machine wordt daar trouwens aan gekoppeld. Je stelt het gewicht in dat je in de bak of de zak wenst te krijgen.
Eerst brengt een brede lopende band het grootste deel van het gewicht naar zijn bestemming. Een smallere band vult aan, exact tot het ingestelde gewicht. Klaar.”
“De techniek is mooi, maar ik vind het vooral goed om te weten dat ik er de mensen echt mee hélp. Ik kom ook in contact met heel wat hulpverleners, mensen uit de technische of transportsector. Ik zoek ook sponsoring, via de media, een paar maanden geleden ook via de Warmste Week. Een belangrijk deel van de financiering vond ik via de leden van Belgapom, dat de bedrijven in de Belgische aardappelbranche groepeert.
En dat allemaal voor een masterproef! Zalige gedachte.” (lm)
Bron : Campuskrant
